19 jun Dwang
2020
Een introductie film (5 minuten) voor de nieuwe tentoonstelling van Gedenkstätte Augustaschacht, over de context van dit nazi arbeids heropvoedingkamp nabij Osnabrück.
Met dank aan:
Een introductie film (5 minuten) voor de nieuwe tentoonstelling van Gedenkstätte Augustaschacht, over de context van dit nazi arbeids heropvoedingkamp nabij Osnabrück.
Met dank aan:
Waterbus is onderdeel van Nahtzeit, een lokatietheater in Osnabrück.
De regie is in handen van Katrin Orth, muziek wordt gecomponeerd door Ralf Siebenand. Het is een productie van het Piesberger Gesellschaftshaus.
Over dit project schreef Alphons ter Averest van het MIR-project:
“Theo van Delft vertrouwt op de bezieling van materie, een antroposofisch principe dat al zichtbaar was in het begin van zijn kunstenaarschap toen hij werkte met ijs en vuur. Het bewustzijn van de innerlijke en de uiterlijke wereld wordt bevestigd door observaties en bespiegelingen. Camera en spiegel zijn het gereedschap om de relatie tussen mens en zijn omgeving te bevestigen. Ruimtes spelen daarom ook een belangrijke rol in de projecten van de kunstenaar, het zijn de cellen die zijn universum beschrijven.
In MIR hangt een mobile van voorwerpen voortdurend op zoek naar balans. Het wordt gestuurd door het kleinste briesje of de luchtcirculatie die iedere bezoeker vergezelt. Dat bevestigt de interactie tussen de voorwerpen en de personen in de ruimte. Het danstheater Rùm met Kiki Boot, Lenna Schouten, Anniek Pically zal op een aantal momenten in de week korte dansimprovisaties uitvoeren in de ruimte met live muziek van Sander Hop. Overdag is het een solo in reactie de ruimtelijke installatie. s ‘Avonds zijn het 3 solo’s waar de danser de confrontatie aangaat met videobeelden van zichzelf.”
Round and Round II kent drie fases:
Ochtend: Een ijle mobiel in de MIR tent wordt bewogen door achtereenvolgens zout, water en wind.
Dag: de dansers reageren in een solo op de beweging van de mobile vanuit één van de drie emoties: afkeer, jaloezie of begeerte.
Nacht: Versmelting van mobile, live dans, videoprojectie en muziek.
Met Danstheater Rùm ontwikkel ik een idioom met beelden van een 36oº camera om een installatie en mogelijk voorstelling te maken. De beelden vind ik fascinerend om mee te werken omdat het een sterke metafoor is voor hoe we allemaal het centrum van ons eigen universum zijn. We leven allemaal in onze eigen bubbel, alsof die los staat van de omgeving. Daar geef ik met deze beelden commentaar op.
Als inspiratie voor de karakters van de verschillende wereldjes gebruik ik het boeddhistische principe dat je de vijf negatieve emoties kunt omvormen tot een positieve kracht. Zo kan woede gezuiverd worden tot doorsnijdende helderheid, hebzucht kun je omzetten in onderscheidend gewaar zijn.
Een video installatie als onderdeel van Linie in Lichterlaaie 2016, met 7 projecties op vloer en wand van de kazematten van Fort Lunet IV in Utrecht. Uitgangspunt was de monotone afzondering van de bewoners van het waterliniefort.
Met de externe link zie je een 360 º impressie w.aar je doorheen kunt bewegen