Globes?
Soms hoor ik een associatie met de illustraties bij mijn jeugdheld ‘de kleine prins’. Anderen noemen mijn globe een sneeuwbol, een vergelijking die ik wat goedkoop vind, maar wel treffend. Technisch gezien is het een kunsthars lens die ik op een panorama foto giet en zorgvuldig polijst. Soms laat ik de globe onberoerd zoals een dauwdruppel op een blad. Een andere keer bied ik hem aan in een houten lijstje, dat ik met een lasersnijder maak. In beide uitvoeringen kun je de globe neerleggen of ophangen aan de muur. Beide uitvoeringen hebben dezelfde prijs.
Panorama fotografie vind ik heerlijk om mee te werken omdat het resultaat een alomvattende kwaliteit in zich heeft. Als ik in mijn herinnering terugga naar een plaats, is mijn beeld niet beperkt tot het kader van een foto maar kan ik rondkijken. Die plek wordt min of meer aan de binnenkant van mijn schedel geprojecteerd. Dat beeld klap ik nu binnenste buiten zodat het een wereldje op zich wordt. Als de foto een buitenruimte betreft dan krijgt het vorm van een kleine planeet. Als het gaat om een gefotografeerde binnenruimte dan ontstaat er een wereld die je niet precies kunt ontleden, maar die een betoverende echo is van die ruimte.
Soms is mijn ingreep slechts de plaats, het licht, het moment en de camerahoogte. Steeds vaker rangschik ik voorwerpen rondom de camera zorgvuldig tot er een specifiek verhaal ontstaat.
