Archief

Slide
SpelenPlay
BronOpdefotoHoogcontrast1200
BronToeschouwers1200
bron in expo
IMG_4078
IMG_4088
IMG_4134
IMG_4204
IMG_4207
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2021

Een dorpspomp van zuiver ijs,
hij smelt voor je ogen weg.
Prachtig transparant, twinkelende belletjes lucht
De druppels vallen snel, maar het ijs verdwijnt heel traag.

Is het een vraag over natuurlijke hulpbronnen,
die wij schaamteloos verbruiken?

Is het een pomp in gedachten die is geprojecteerd in water, gestold maar tegelijk vluchtig, zoals alles wat is gemaakt?

Of is het een echo van een Zen kōan,
Als een pomp zelf de stroom is?

 

Het afgietsel van deze Franse dorpspomp lag al jaren in mijn atelier. Het wachten was op het juiste moment, de juiste plaats. Toen Gerard de Kleijn mij vroeg voor Expo Elleboog wist ik, nu is het tijd voor de ijspomp.

 

IJs als materiaal om beelden mee te maken duikt af en toe op in mijn werk. Het is een oerelement, maar ook heel vluchtig. Het verdwijnt onder je ogen. Het maakt vergankelijkheid tastbaar.

Eerder gebruikte ik het smelten als een trage motor voor een fysieke beweging. Nu is het eindelijk gelukt om het iis transparant in te vriezen. Het mag het in al zijn schoonheid een mentale beweging oproepen. Kan een bron zichzelf voorbrengen?

 

De pomp is te koop, je krijgt de sokkel te leen zo lang als de pomp er op staat.

 

Heb je de Bron gemist tijdend Expo-Elleboog? beleef hem tijdens het atelier weekend:
25 en 26 september, 11 tot 17 uur
Charlotte de Bourbonlaan 18
Amersfoort

‘Mala Millingen’

3 juni 2017, op beide oevers bij  Millingen aan de Rijn

Twee mensen, een man en een vrouw laten zich scheiden door de rivier. Eén dag lang maken zij beiden kralen voor een levensgroot kralensnoer. De reizigers op de pont maken de verbinding. Zij dragen de ketting naar de overkant en rijgen daar een nieuwe kraal aan het snoer. Daar neemt een andere reiziger het kralensnoer over en brengt hem weer terug. Zo reist de mala de hele dag over de rivier, heen en weer, van noord naar zuid, van hier naar daar. Bij iedere oversteek verzamelt hij weer een kraal, wordt langer en rijker.

Helpt u mee? Draag het kralensnoer dan naar de overkant.

 

 

Mala Millingen is een kunstproject van Marijke Schurink en Theo van Delft. Zij verblijven in de Telpost Millingen, verzamelen inspiratie en maken daar kunst. Op tweede pinksterdag 5 juni bent u welkom om daar te zien wat zij hebben verzameld.

Monument voor de Freules van Beckum die in1544 verbrandt zijn omdat ze trouw beleven aan hun doopsgezinde geloof. Deze opdracht van Kunstenlab Deventer  is het elfde kunstwerk in het Canonkunstproject.

 

Freulespoor
Voor het kunstwerk in de gemeente Hof van Twente is de geschiedenis van de Freules van Beckum het uitgangspunt. De freules zijn vanwege hun geloof in 1544 veroordeeld en op het Galgenveld even buiten Delden op de brandstapel terechtgesteld op 13 november.

Het kunstwerk bestaat uit twee delen. Hoog boven het laantje van het Morshuis hangt een metalen schaal tussen de bomen. Uit deze doopschaal komt een spoor van voetafdrukken, alsof iemand door de lucht een wandeling maakt. Het spoor van deze voetstappen zien we terug boven de Rijssenseweg, vlakbij het galgenveld. Daar bewegen de voetstappen zich in een golvende lijn door een stalen kooi. De voetafdrukken verwijzen naar de onzichtbare sporen die de freules hebben nagelaten; De macht heeft de diepgevoelde overtuiging niet kunnen tegenhouden.
De schaal, het spoor en de kooi zijn als de woorden van een gedicht dat geschreven wordt in het Twentse landschap.

Het kunstwerk gaat niet alleen over vroeger, maar ook over vandaag. De voetstappen in het spoor zijn van Dilvin, een vrouw die twintig jaar geleden uit Koerdistan naar Nederland is gevlucht omdat zij haar overtuigingen niet wilde opgeven.

 

De joffers van Beckum – Koos Geerds
naar de takkenbos dicht om gindse paal
schrijden zij voort al zingend een lied
omdat zij wandelden naar Woord en Geest
voor niets bevreesd zelfs voor de duivel niet

wie water op het voorhoofd heeft gevoeld
heeft deel gekregen aan een hoger rijk
die kent een Heer van louter zaligheid
en acht de wereld enkel stof en slijk

de rook is dicht en de vlammen slaan toe
de dood komt haastig en een stilte valt
want ieder die het ziet wordt zich bewust
van diepe leegte in zijn eigen ziel

hier is een ruimte van geweten
die door geen macht ter wereld kan bezet
wie haar bewonen zijn voorgoed bevrijd
van angst voor dwang want liefde is hun wet

 

Diverse publicaties zijn geschreven bij de realisatie van dit werk, zoals op doopsgezind.nl
en door Bouke Wouda 

Er is ook een wandeling langs de twee delen van het beeld: het Jofferspad. bij de VVV te bestellen

De patiënten en bezoekers van de verpleegafdeling oncologie B5 kunnen even bijtanken bij de ‘GroeneRivier’ een bewegend schilderij. Meander MC heeft het beeld aangekocht met hulp van sponsoren. Op de polikliniek van oncologie hangt het tegenbeeld in fotovorm.

 

Je ziet hoe de dag begint nog vóór de zon opkomt, met kale bomen waarin het eerste lentegroen schimmert. Als de zon hoog staat zijn de bomen uitgelopen, vol in blad. Na de middag komen de rijke herfstkleuren, zakt de zon en verdwijnen de kale bomen in het diepe blauw van de nacht.Waarna de volgende cyclus weer begint. Je kijkt recht omhoog tussen de hoge beuken, zodat het lijkt of je de hemel in valt. De tijd is op een vreemde manier gecomprimeerd. Zo nodigt het beeld uit om je er in te verliezen, en om te meimeren over de cyclus van groei, bloei en verval die zich steeds herhaalt.

Op de mogelijke lokatie van inslag van de meteoriet van Diepenveen.

Onder luid gesis viel hij voor de voeten van een dagloner in het zand op 27 oktober 1873. Ruim vier miljard jaar zwierf hij door de ruimte, nog vóór de aarde zijn vorm vondt. De korte flits van de landing is alles wat je hier ziet.

Als ik omhoog kijk waar hij vandaan komt, val ik in de put van de tijd, voorbij de oorsprong. Kan ik zo lang denken, zo’n kort moment opmerken?

Onderdeel van het kunstwandelproject ‘Om even bij stil te staan’

een continue groeiende serie foto objecten. Een stereografische foto in een handgegoten lens.

In een lijn dwars door het park borrelt de aarde en spettert het water omhoog, zoals de stippellijn die een mitrailleur in het landschap achter laat. Is het de aarde zelf, die vanuit de diepte een ritmisch salvo omhoog schiet? Is het een lekkende gasleiding onder Huis Doorn? Of herinnert het landschap zich een nachtmerrie  van keizer Wilhelm II die hier als vluchteling uit Duitsland was neergestreken.

Een nieuwe zichtlijn nodigt uit tot bespiegeling, zoals dat hoort in een Engelse tuin.

liberkeiinomgeving1000
turksejongens1000
Slide
SpelenPlay
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2001

Het beeld DiaSteen gaat over vriendschap. Zusterstad Liberec heeft Amersfoort een blok graniet geschonken als blijk van waardering en als symbool voor de goede verstandhouding. De Zonnehof, centrum voor moderne kunst heeft Theo van Delft opdracht gegeven een kunstwerk te maken met deze kei. In dit kunstwerk fungeert de kei van Liberec letterlijk als een podium waarop vriendschap kan worden beleden en vastgelegd. In de plaat die dwars op de kei wordt geplaatst, is de Amersfoortse kei uitgespaard. Een ieder kan zich zo laten fotograferen op de kei uit Liberec met die van Amersfoort als getuige op de achtergrond. Het beeld kan aanleiding geven voor allerlei series en portretreeksen waarin de vriendschapsband nog eens extra kan worden benadrukt. De kunstenaar wil hiertoe zelf een aanzet geven en als eerste de wijkbewoners vastleggen.