Archief

2021

Een dorpspomp van zuiver ijs,
hij smelt voor je ogen weg.
Prachtig transparant, twinkelende belletjes lucht
De druppels vallen snel, maar het ijs verdwijnt heel traag.

Is het een vraag over natuurlijke hulpbronnen,
die wij schaamteloos verbruiken?

Is het de pure vergankelijkheid?

Is het verbinden, de dorpspomp waar mensen elkaar ontmoeten met de vraag “hoe redden we ons klimaat?”

Het afgietsel van deze Franse dorpspomp lag al jaren in mijn atelier. Het wachten was op het juiste moment, de juiste plaats. Toen Gerard de Kleijn mij vroeg voor Expo Elleboog wist ik, nu is het tijd voor de ijspomp.

IJs als materiaal om beelden mee te maken duikt af en toe op in mijn werk. Het is een oerelement, maar ook heel vluchtig. Het verdwijnt onder je ogen. Het maakt vergankelijkheid tastbaar.

Eerder gebruikte ik het smelten als een trage motor voor een fysieke beweging. Nu is het eindelijk gelukt om het iis transparant in te vriezen. Het mag het in al zijn schoonheid een mentale beweging oproepen. Kan een bron zichzelf voorbrengen?

2020

2019

Waterbus is onderdeel van Nahtzeit, een lokatietheater in Osnabrück.

De regie is in handen van Katrin Orth, muziek wordt gecomponeerd door Ralf Siebenand. Het is een productie van het Piesberger Gesellschaftshaus.

2018

Over dit project schreef Alphons ter Averest van het MIR-project:
“Theo van Delft vertrouwt op de bezieling van materie, een antroposofisch principe dat al zichtbaar was in het begin van zijn kunstenaarschap toen hij werkte met ijs en vuur. Het bewustzijn van de innerlijke en de uiterlijke wereld wordt bevestigd door observaties en bespiegelingen. Camera en spiegel zijn het gereedschap om de relatie tussen mens en zijn omgeving te bevestigen. Ruimtes spelen daarom ook een belangrijke rol in de projecten van de kunstenaar, het zijn de cellen die zijn universum beschrijven.

In MIR hangt een mobile van voorwerpen voortdurend op zoek naar balans. Het wordt gestuurd door het kleinste briesje of de luchtcirculatie die iedere bezoeker vergezelt. Dat bevestigt de interactie tussen de voorwerpen en de personen in de ruimte. Het danstheater Rùm  met Kiki Boot, Lenna Schouten, Anniek Pically zal op een aantal momenten in de week korte dansimprovisaties uitvoeren in de ruimte met live muziek van Sander Hop. Overdag is het een solo in reactie de ruimtelijke installatie. s ‘Avonds zijn het 3 solo’s waar de danser de confrontatie aangaat met videobeelden van zichzelf.”

Round and Round II kent drie fases:
Ochtend: Een ijle mobiel in de MIR tent wordt bewogen door achtereenvolgens zout, water en wind.
Dag: de dansers reageren in een solo op de beweging van de mobile vanuit één van de drie emoties: afkeer, jaloezie of begeerte.
Nacht: Versmelting van mobile,  live dans, videoprojectie en muziek.

2018

Tijdens Kaalstaart 2018 zijn honderden foto’s gemaakt van het publiek met Zwartwaterspiegel. De schijnbaar normale manier waarop we de werkelijkheid zien wordt verstoort door wind en water.

2020

Afgietsels van plekken in mijn lichaam waar je naar binnen kunt kijken. Een serie van 3 video objecten waar een mini beamer in  beelden projecteert in giethars afgietsels. ‘Denken’, ‘Weten’, ‘Voelen’

.

Een video installatie als onderdeel van Linie in  Lichterlaaie 2016, met 7 projecties op vloer en wand van de kazematten van Fort Lunet IV in Utrecht. Uitgangspunt was de monotone afzondering van de bewoners van het waterliniefort.

Met de externe link zie je een 360 º impressie w.aar je doorheen kunt bewegen