Archief

1saal11
1saal12
1saal13
1saal14
1saal15
1saal16
1saal17
2kindeheit18
2kindeheit19
2kindeheit20
2kindeheit21
2kindeheit22
2kindeheit23
2kindeheit24
3graan01
3graan02
3graan03
3graan04
3graan05
3graan06
3graan07
3graan071
3graan08
3graan09
3graan10
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2023

Deutsch unten

Hafensicht

Strooien van zand,
vluchtig en snel,
oeroud en zo weer voorbij
enkel met volledige aandacht
een lijn die niet stopt
tot de bezem komt

 

Voor Hafensicht heb ik een landkaart ontworpen rond de loop van de rivier de Hase, die moest verdwijnen voor de aanleg van het kanaal. Drie vrouwen tekenen in diepe rust een uur lang aan dit poetische beeld. Intussen ontrolt zich een hectische scene die de strijd rond bouw van het kanaal rond 1900 vertelt. De vernietiging van het zandschilderij is de apotheose van deze openingsscene. Vanuit hier ontvouwt zich de theaterfietstoer  met oa een graafmachine en een installatie met zuilenprojectie: Hafensicht onder regie van Katrin Orth, geproduceerd door het Piesberger Gesellschaftshaus Osnabrück.

 



2023

Deutsch unten

FreiSand

Waarop maandag de auto’s voorbijrazen werd op zondag door 35 burgers een grote zandtekening gemaakt. Florale motiven en ideeën voor herinrichting van de straat prikkelden de voorbijganger. De geconcentreerde tekenactie verstilde de deelnemers.

Während am Montag die Autos vorbeirasten, wurde am Sonntag von 35 Bürger*innen eine große Sandzeichnung angefertigt. Florale Motive und Ideen zur Straßenumgestaltung regten die Passanten an. Die konzentrierte Zeichenaktion beruhigte die Teilnehmer.

HafenSand01
HafenSand02
HafenSand03
HafenSand04
HafenSand05
HafenSand06
HafenSand07
HafenSand08
HafenSand09
HafenSand10
HafenSand11
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2023

Deutsch unten

Zand / Sand
Strooien van zand,
vluchtig en snel,
oeroud en zo weer voorbij
enkel met volledige aandacht
een lijn die niet stopt
tot de bezem komt

 

Voor Hafensicht heb ik een landkaart ontworpen rond de loop van de rivier de Hase, die moest verdwijnen voor de aanleg van het kanaal. Drie vrouwen tekenen in diepe rust een uur lang aan dit poetische beeld. Intussen ontrolt zich een hectische scene die de strijd rond bouw van het kanaal rond 1900 vertelt. De vernietiging van het zandschilderij is de apotheose van deze openingsscene. Vanuit hier ontvouwt zich de theaterfietstoer Hafensicht onder regie van Katrin Orth, geproduceerd door het Piesberger Gesellschaftshaus Osnabrück.

 

Sand

Sand verstreuen,
flüchtig und schnell,
uralt und gleich wieder vorbei
nur mit voller Aufmerksamkeit
Eine Linie, die niemals endet
bis der Besen kommt

 

Für Hafensicht habe ich eine Karte rund um den Verlauf der Hase entworfen, die für den Bau des Kanals verschwinden musste. Drei Frauen schöpfen eine Stunde lang in tiefer Ruhe dieses poetischen Bild. Währenddessen entfaltet sich eine hektische Szene, die die Geschichte der Streit um den Bau des Stichkanals um 1900 erzählt. Die Zerstörung des Sandgemäldes ist die Apotheose dieser Eröffnungsszene. Von hier aus entfaltet sich der Theater-Rundgang Hafensicht unter der Leitung von Katrin Orth, produziert vom Piesberger Gesellschaftshaus Osnabrück.

Nabij12_IMG_3603
Nabij13_IMG_3596
Nabij14_IMG_3595
Nabij15_IMG_3597
Nabij16_IMG_3629
Nabij17_IMG_3641
Nabij18_IMG_3645
Nabij19_IMG_3651
Nabij20_IMG_3657 kopiëren
Nabij21_IMG_3658
Slide
SpelenPlay
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2021

Installatie in samenwerking met Jesse van Delft,
Onderdeel van Het Visuele Geheugen
in de Elleboogkerk in Amersfoort in opdracht van de Stadsgallerij.

Toen mijn lichaam begon te vertellenStokken Uitademen Verslappen VerslikkenStarenUitdrogen Lachen RimpelenVerkleuren Oplopen UitvallenTerugtrekkenOp een dag begon mijn lijf tegen me te praten. Ze zei: “Jij beschermt me. Je beschermt me tegen kou, hitte, honger en dorst. Tegen het zien en ervaren van verdriet, angst en boosheid. Je probeert mij fit en jong te houden, mijn tere huid te zachten. Je ver-mijdt risico’s om mij geen zeer te doen. Je omarmt me”. “Maar,” ging mijn lijf verder: “Net als ik, ervaren alle lichamen hartelijkheid, een glimlach, een volle buik, een tevreden blik; als ook: handen te kort, onrust in de maag, trillende benen, lege ogen of knagende tanden”. “Zou je hen daarom niet net zo beschermen als dat je mij beschermt?”. Onder de loep AanspannenOntspannen Bootcampen Verbranden Rijden Trekken Zoenen ZwetenHuilen KnarsetandenDrinken Schrijven Tekenen LopenMijn lichaam ging verder en vertelde over alle onderdelen waaruit zij bestaat, van de kleinste cellen, tot een groot rond gezicht. Ze vertelde over handen en vele andere ledematen. Over elle-boog, pink, linker bil, kin en een geslachtsorgaan. “Ze zijn met veel en allen verschillend en uniek” zei ze. Ze vroeg waarom ik haar, ‘mijn’ lichaam dan toch als geheel beschouw en bescherm, ondanks dat ze uit 60 biljoen verschillende cellen bestaat? Terwijl ik erover nadacht dat er meer cellen in mijn lichaam zijn dan mensen op aarde ging mijn lijf verder: “Alle anderen, mens en dier, zijn ook verschillend en met veel. Zij willen beschermd worden, net als ik. Ik die bestaat uit velen, allen zo verschillend”. En ze vroeg me meer. “Waarom hoor ik bij jou?” “In welk onderdeel zit jij? In de rug? In het hart? Het hoofd? De linkerdij? In allen tegelijk?” Vallen Lopen Optrekken Billenschuiven KruipenTrekken Afzetten Glijden UitstrekkenPivoteren Vashouden Reiken Kijken Zuigen Aanspannen InademenToen vroeg mijn lijf: “Je voelt geen pijn als een ander hoofdpijn heeft, maar waarom beschermt jouw hand jouw voet wanneer jij je kleine teen stoot? Waarom verzorgt jouw hand jouw voet en jij de ander niet?” Een beeld vormde zich in mijn bewustzijn. Een beeld van duizenden armen, benen, hoofden; hangend in de lucht. Een beeld waarin mensen ledematen uitkiezen, ze in een winkel-mand stoppen, er in grote letters ‘van mij’ op schrijven. Waarin ze de winkel uit lopen en fysieke en mentale sensaties beginnen te voelen, via de handen en voeten en neuzen en kleine tenen in hun mandje. Via die handen en voeten en neuzen en kleine tenen die zij hebben gekocht en niet via die handen en voeten en neuzen en kleine tenen uit een andere winkelmand. “Waarom? Waar is dat goed voor?”

Slide
SpelenPlay
BronOpdefotoHoogcontrast1200
BronToeschouwers1200
bron in expo
IMG_4078
IMG_4088
IMG_4134
IMG_4204
IMG_4207
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2021

Een dorpspomp van zuiver ijs,
hij smelt voor je ogen weg.
Prachtig transparant, twinkelende belletjes lucht
De druppels vallen snel, maar het ijs verdwijnt heel traag.

Is het een vraag over natuurlijke hulpbronnen,
die wij schaamteloos verbruiken?

Is het de pure vergankelijkheid?

Is het verbinden, de dorpspomp waar mensen elkaar ontmoeten met de vraag “hoe redden we ons klimaat?”

 

Het afgietsel van deze Franse dorpspomp lag al jaren in mijn atelier. Het wachten was op het juiste moment, de juiste plaats. Toen Gerard de Kleijn mij vroeg voor Expo Elleboog wist ik, nu is het tijd voor de ijspomp.

 

IJs als materiaal om beelden mee te maken duikt af en toe op in mijn werk. Het is een oerelement, maar ook heel vluchtig. Het verdwijnt onder je ogen. Het maakt vergankelijkheid tastbaar.

Eerder gebruikte ik het smelten als een trage motor voor een fysieke beweging. Nu is het eindelijk gelukt om het iis transparant in te vriezen. Het mag het in al zijn schoonheid een mentale beweging oproepen. Kan een bron zichzelf voorbrengen?

sportglobe2018D1200
sportglobe2018A1200
sportglobe2018C1200
sportglobe2018B1200
sportglobe2018E1200
zusvanjudoer1200
Sportvrouw2018YoniHeering
Sportgala Amersfoort 2018
SpelenPlay
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow


2018

Tijdens het Amersfoorts Sportgala zet de stad sporters uit de Keistad  een feestelijke avond in het zonnetje. Wie is dit jaar verkozen tot Sportman, Sportvrouw, Sporttalent en Sportploeg van het jaar?

De winnaars ontvangen de Amersfoortse Sportglobe, een speciale prijs ontworpen door Theo van Delft. Omroep EVA doet verslag van de aanbieding van de prijs.

over het ontwerp:

In gesprekken met sporters viel me één uitspraak bijzonder op: ‘Medailles zijn voor de buitenwacht, voor mij als sporter telt iedere overwinning op mijzelf.’ Door alsmaar te werken aan nog een betere versie van zichzelf stijgt de sporter boven zichzelf uit. Dit streven gaat verder dan de wereld van de sport alleen, het kan symbool staan voor de levenshouding die zo kenmerkend is voor deze tijd: het beste uit onszelf halen.

 

(meer…)

‘Mala Millingen’

3 juni 2017, op beide oevers bij  Millingen aan de Rijn

Twee mensen, een man en een vrouw laten zich scheiden door de rivier. Eén dag lang maken zij beiden kralen voor een levensgroot kralensnoer. De reizigers op de pont maken de verbinding. Zij dragen de ketting naar de overkant en rijgen daar een nieuwe kraal aan het snoer. Daar neemt een andere reiziger het kralensnoer over en brengt hem weer terug. Zo reist de mala de hele dag over de rivier, heen en weer, van noord naar zuid, van hier naar daar. Bij iedere oversteek verzamelt hij weer een kraal, wordt langer en rijker.

Helpt u mee? Draag het kralensnoer dan naar de overkant.

 

 

Mala Millingen is een kunstproject van Marijke Schurink en Theo van Delft. Zij verblijven in de Telpost Millingen, verzamelen inspiratie en maken daar kunst. Op tweede pinksterdag 5 juni bent u welkom om daar te zien wat zij hebben verzameld.

Monument voor de Freules van Beckum die in1544 verbrandt zijn omdat ze trouw beleven aan hun doopsgezinde geloof. Deze opdracht van Kunstenlab Deventer  is het elfde kunstwerk in het Canonkunstproject.

 

Freulespoor
Voor het kunstwerk in de gemeente Hof van Twente is de geschiedenis van de Freules van Beckum het uitgangspunt. De freules zijn vanwege hun geloof in 1544 veroordeeld en op het Galgenveld even buiten Delden op de brandstapel terechtgesteld op 13 november.

Het kunstwerk bestaat uit twee delen. Hoog boven het laantje van het Morshuis hangt een metalen schaal tussen de bomen. Uit deze doopschaal komt een spoor van voetafdrukken, alsof iemand door de lucht een wandeling maakt. Het spoor van deze voetstappen zien we terug boven de Rijssenseweg, vlakbij het galgenveld. Daar bewegen de voetstappen zich in een golvende lijn door een stalen kooi. De voetafdrukken verwijzen naar de onzichtbare sporen die de freules hebben nagelaten; De macht heeft de diepgevoelde overtuiging niet kunnen tegenhouden.
De schaal, het spoor en de kooi zijn als de woorden van een gedicht dat geschreven wordt in het Twentse landschap.

Het kunstwerk gaat niet alleen over vroeger, maar ook over vandaag. De voetstappen in het spoor zijn van Dilvin, een vrouw die twintig jaar geleden uit Koerdistan naar Nederland is gevlucht omdat zij haar overtuigingen niet wilde opgeven.

 

De joffers van Beckum – Koos Geerds
naar de takkenbos dicht om gindse paal
schrijden zij voort al zingend een lied
omdat zij wandelden naar Woord en Geest
voor niets bevreesd zelfs voor de duivel niet

wie water op het voorhoofd heeft gevoeld
heeft deel gekregen aan een hoger rijk
die kent een Heer van louter zaligheid
en acht de wereld enkel stof en slijk

de rook is dicht en de vlammen slaan toe
de dood komt haastig en een stilte valt
want ieder die het ziet wordt zich bewust
van diepe leegte in zijn eigen ziel

hier is een ruimte van geweten
die door geen macht ter wereld kan bezet
wie haar bewonen zijn voorgoed bevrijd
van angst voor dwang want liefde is hun wet

 

Diverse publicaties zijn geschreven bij de realisatie van dit werk, zoals op doopsgezind.nl
en door Bouke Wouda 

Er is ook een wandeling langs de twee delen van het beeld: het Jofferspad. bij de VVV te bestellen

Op de mogelijke lokatie van inslag van de meteoriet van Diepenveen.

Onder luid gesis viel hij voor de voeten van een dagloner in het zand op 27 oktober 1873. Ruim vier miljard jaar zwierf hij door de ruimte, nog vóór de aarde zijn vorm vondt. De korte flits van de landing is alles wat je hier ziet.

Als ik omhoog kijk waar hij vandaan komt, val ik in de put van de tijd, voorbij de oorsprong. Kan ik zo lang denken, zo’n kort moment opmerken?

Onderdeel van het kunstwandelproject ‘Om even bij stil te staan’