Een dorpspomp van zuiver ijs,
hij smelt voor je ogen weg.
Prachtig transparant, twinkelende belletjes lucht
De druppels vallen snel, maar het ijs verdwijnt heel traag.
Is het een vraag over natuurlijke hulpbronnen,
die wij schaamteloos verbruiken?
Is het de pure vergankelijkheid?
Is het verbinden, de dorpspomp waar mensen elkaar ontmoeten met de vraag “hoe redden we ons klimaat?”
Het afgietsel van deze Franse dorpspomp lag al jaren in mijn atelier. Het wachten was op het juiste moment, de juiste plaats. Toen Gerard de Kleijn mij vroeg voor Expo Elleboog wist ik, nu is het tijd voor de ijspomp.
IJs als materiaal om beelden mee te maken duikt af en toe op in mijn werk. Het is een oerelement, maar ook heel vluchtig. Het verdwijnt onder je ogen. Het maakt vergankelijkheid tastbaar.
Eerder gebruikte ik het smelten als een trage motor voor een fysieke beweging. Nu is het eindelijk gelukt om het iis transparant in te vriezen. Het mag het in al zijn schoonheid een mentale beweging oproepen. Kan een bron zichzelf voorbrengen?
Tijdens het Amersfoorts Sportgala zet de stad sporters uit de Keistad een feestelijke avond in het zonnetje. Wie is dit jaar verkozen tot Sportman, Sportvrouw, Sporttalent en Sportploeg van het jaar?
De winnaars ontvangen de Amersfoortse Sportglobe, een speciale prijs ontworpen door Theo van Delft. Omroep EVA doet verslag van de aanbieding van de prijs.
over het ontwerp:
In gesprekken met sporters viel me één uitspraak bijzonder op: ‘Medailles zijn voor de buitenwacht, voor mij als sporter telt iedere overwinning op mijzelf.’ Door alsmaar te werken aan nog een betere versie van zichzelf stijgt de sporter boven zichzelf uit. Dit streven gaat verder dan de wereld van de sport alleen, het kan symbool staan voor de levenshouding die zo kenmerkend is voor deze tijd: het beste uit onszelf halen.
Een blik naar binnen.
Wat beweegt er?
Hoe kleurt het daar?
Zulke vragen heb ik onderzocht met deze 3 lichtobjecten waar water, olie en licht een spel spelen met foto’s van lichaamsgebieden.
Inside Eye is permanent te zien in het gemeentehuis van Amersfoort naast de balei van de bodes.
Het beeld DiaSteen gaat over vriendschap. Zusterstad Liberec heeft Amersfoort een blok graniet geschonken als blijk van waardering en als symbool voor de goede verstandhouding. De Zonnehof, centrum voor moderne kunst heeft Theo van Delft opdracht gegeven een kunstwerk te maken met deze kei. In dit kunstwerk fungeert de kei van Liberec letterlijk als een podium waarop vriendschap kan worden beleden en vastgelegd. In de plaat die dwars op de kei wordt geplaatst, is de Amersfoortse kei uitgespaard. Een ieder kan zich zo laten fotograferen op de kei uit Liberec met die van Amersfoort als getuige op de achtergrond. Het beeld kan aanleiding geven voor allerlei series en portretreeksen waarin de vriendschapsband nog eens extra kan worden benadrukt. De kunstenaar wil hiertoe zelf een aanzet geven en als eerste de wijkbewoners vastleggen.