Archief

1saal11
1saal12
1saal13
1saal14
1saal15
1saal16
1saal17
2kindeheit18
2kindeheit19
2kindeheit20
2kindeheit21
2kindeheit22
2kindeheit23
2kindeheit24
3graan01
3graan02
3graan03
3graan04
3graan05
3graan06
3graan07
3graan071
3graan08
3graan09
3graan10
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2023

Deutsch unten

Hafensicht

Strooien van zand,
vluchtig en snel,
oeroud en zo weer voorbij
enkel met volledige aandacht
een lijn die niet stopt
tot de bezem komt

 

Voor Hafensicht heb ik een landkaart ontworpen rond de loop van de rivier de Hase, die moest verdwijnen voor de aanleg van het kanaal. Drie vrouwen tekenen in diepe rust een uur lang aan dit poetische beeld. Intussen ontrolt zich een hectische scene die de strijd rond bouw van het kanaal rond 1900 vertelt. De vernietiging van het zandschilderij is de apotheose van deze openingsscene. Vanuit hier ontvouwt zich de theaterfietstoer  met oa een graafmachine en een installatie met zuilenprojectie: Hafensicht onder regie van Katrin Orth, geproduceerd door het Piesberger Gesellschaftshaus Osnabrück.

 



2023

Deutsch unten

FreiSand

Waarop maandag de auto’s voorbijrazen werd op zondag door 35 burgers een grote zandtekening gemaakt. Florale motiven en ideeën voor herinrichting van de straat prikkelden de voorbijganger. De geconcentreerde tekenactie verstilde de deelnemers.

Während am Montag die Autos vorbeirasten, wurde am Sonntag von 35 Bürger*innen eine große Sandzeichnung angefertigt. Florale Motive und Ideen zur Straßenumgestaltung regten die Passanten an. Die konzentrierte Zeichenaktion beruhigte die Teilnehmer.

HafenSand01
HafenSand02
HafenSand03
HafenSand04
HafenSand05
HafenSand06
HafenSand07
HafenSand08
HafenSand09
HafenSand10
HafenSand11
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2023

Deutsch unten

Zand / Sand
Strooien van zand,
vluchtig en snel,
oeroud en zo weer voorbij
enkel met volledige aandacht
een lijn die niet stopt
tot de bezem komt

 

Voor Hafensicht heb ik een landkaart ontworpen rond de loop van de rivier de Hase, die moest verdwijnen voor de aanleg van het kanaal. Drie vrouwen tekenen in diepe rust een uur lang aan dit poetische beeld. Intussen ontrolt zich een hectische scene die de strijd rond bouw van het kanaal rond 1900 vertelt. De vernietiging van het zandschilderij is de apotheose van deze openingsscene. Vanuit hier ontvouwt zich de theaterfietstoer Hafensicht onder regie van Katrin Orth, geproduceerd door het Piesberger Gesellschaftshaus Osnabrück.

 

Sand

Sand verstreuen,
flüchtig und schnell,
uralt und gleich wieder vorbei
nur mit voller Aufmerksamkeit
Eine Linie, die niemals endet
bis der Besen kommt

 

Für Hafensicht habe ich eine Karte rund um den Verlauf der Hase entworfen, die für den Bau des Kanals verschwinden musste. Drei Frauen schöpfen eine Stunde lang in tiefer Ruhe dieses poetischen Bild. Währenddessen entfaltet sich eine hektische Szene, die die Geschichte der Streit um den Bau des Stichkanals um 1900 erzählt. Die Zerstörung des Sandgemäldes ist die Apotheose dieser Eröffnungsszene. Von hier aus entfaltet sich der Theater-Rundgang Hafensicht unter der Leitung von Katrin Orth, produziert vom Piesberger Gesellschaftshaus Osnabrück.

Slide
SpelenPlay
BronOpdefotoHoogcontrast1200
BronToeschouwers1200
bron in expo
IMG_4078
IMG_4088
IMG_4134
IMG_4204
IMG_4207
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow



2021

Een dorpspomp van zuiver ijs,
hij smelt voor je ogen weg.
Prachtig transparant, twinkelende belletjes lucht
De druppels vallen snel, maar het ijs verdwijnt heel traag.

Is het een vraag over natuurlijke hulpbronnen,
die wij schaamteloos verbruiken?

Is het de pure vergankelijkheid?

Is het verbinden, de dorpspomp waar mensen elkaar ontmoeten met de vraag “hoe redden we ons klimaat?”

 

Het afgietsel van deze Franse dorpspomp lag al jaren in mijn atelier. Het wachten was op het juiste moment, de juiste plaats. Toen Gerard de Kleijn mij vroeg voor Expo Elleboog wist ik, nu is het tijd voor de ijspomp.

 

IJs als materiaal om beelden mee te maken duikt af en toe op in mijn werk. Het is een oerelement, maar ook heel vluchtig. Het verdwijnt onder je ogen. Het maakt vergankelijkheid tastbaar.

Eerder gebruikte ik het smelten als een trage motor voor een fysieke beweging. Nu is het eindelijk gelukt om het iis transparant in te vriezen. Het mag het in al zijn schoonheid een mentale beweging oproepen. Kan een bron zichzelf voorbrengen?

‘Mala Millingen’

3 juni 2017, op beide oevers bij  Millingen aan de Rijn

Twee mensen, een man en een vrouw laten zich scheiden door de rivier. Eén dag lang maken zij beiden kralen voor een levensgroot kralensnoer. De reizigers op de pont maken de verbinding. Zij dragen de ketting naar de overkant en rijgen daar een nieuwe kraal aan het snoer. Daar neemt een andere reiziger het kralensnoer over en brengt hem weer terug. Zo reist de mala de hele dag over de rivier, heen en weer, van noord naar zuid, van hier naar daar. Bij iedere oversteek verzamelt hij weer een kraal, wordt langer en rijker.

Helpt u mee? Draag het kralensnoer dan naar de overkant.

 

 

Mala Millingen is een kunstproject van Marijke Schurink en Theo van Delft. Zij verblijven in de Telpost Millingen, verzamelen inspiratie en maken daar kunst. Op tweede pinksterdag 5 juni bent u welkom om daar te zien wat zij hebben verzameld.

Monument voor de Freules van Beckum die in1544 verbrandt zijn omdat ze trouw beleven aan hun doopsgezinde geloof. Deze opdracht van Kunstenlab Deventer  is het elfde kunstwerk in het Canonkunstproject.

 

Freulespoor
Voor het kunstwerk in de gemeente Hof van Twente is de geschiedenis van de Freules van Beckum het uitgangspunt. De freules zijn vanwege hun geloof in 1544 veroordeeld en op het Galgenveld even buiten Delden op de brandstapel terechtgesteld op 13 november.

Het kunstwerk bestaat uit twee delen. Hoog boven het laantje van het Morshuis hangt een metalen schaal tussen de bomen. Uit deze doopschaal komt een spoor van voetafdrukken, alsof iemand door de lucht een wandeling maakt. Het spoor van deze voetstappen zien we terug boven de Rijssenseweg, vlakbij het galgenveld. Daar bewegen de voetstappen zich in een golvende lijn door een stalen kooi. De voetafdrukken verwijzen naar de onzichtbare sporen die de freules hebben nagelaten; De macht heeft de diepgevoelde overtuiging niet kunnen tegenhouden.
De schaal, het spoor en de kooi zijn als de woorden van een gedicht dat geschreven wordt in het Twentse landschap.

Het kunstwerk gaat niet alleen over vroeger, maar ook over vandaag. De voetstappen in het spoor zijn van Dilvin, een vrouw die twintig jaar geleden uit Koerdistan naar Nederland is gevlucht omdat zij haar overtuigingen niet wilde opgeven.

 

De joffers van Beckum – Koos Geerds
naar de takkenbos dicht om gindse paal
schrijden zij voort al zingend een lied
omdat zij wandelden naar Woord en Geest
voor niets bevreesd zelfs voor de duivel niet

wie water op het voorhoofd heeft gevoeld
heeft deel gekregen aan een hoger rijk
die kent een Heer van louter zaligheid
en acht de wereld enkel stof en slijk

de rook is dicht en de vlammen slaan toe
de dood komt haastig en een stilte valt
want ieder die het ziet wordt zich bewust
van diepe leegte in zijn eigen ziel

hier is een ruimte van geweten
die door geen macht ter wereld kan bezet
wie haar bewonen zijn voorgoed bevrijd
van angst voor dwang want liefde is hun wet

 

Diverse publicaties zijn geschreven bij de realisatie van dit werk, zoals op doopsgezind.nl
en door Bouke Wouda 

Er is ook een wandeling langs de twee delen van het beeld: het Jofferspad. bij de VVV te bestellen

De patiënten en bezoekers van de verpleegafdeling oncologie B5 kunnen even bijtanken bij de ‘GroeneRivier’ een bewegend schilderij. Meander MC heeft het beeld aangekocht met hulp van sponsoren. Op de polikliniek van oncologie hangt het tegenbeeld in fotovorm.

 

Je ziet hoe de dag begint nog vóór de zon opkomt, met kale bomen waarin het eerste lentegroen schimmert. Als de zon hoog staat zijn de bomen uitgelopen, vol in blad. Na de middag komen de rijke herfstkleuren, zakt de zon en verdwijnen de kale bomen in het diepe blauw van de nacht.Waarna de volgende cyclus weer begint. Je kijkt recht omhoog tussen de hoge beuken, zodat het lijkt of je de hemel in valt. De tijd is op een vreemde manier gecomprimeerd. Zo nodigt het beeld uit om je er in te verliezen, en om te meimeren over de cyclus van groei, bloei en verval die zich steeds herhaalt.

Op de mogelijke lokatie van inslag van de meteoriet van Diepenveen.

Onder luid gesis viel hij voor de voeten van een dagloner in het zand op 27 oktober 1873. Ruim vier miljard jaar zwierf hij door de ruimte, nog vóór de aarde zijn vorm vondt. De korte flits van de landing is alles wat je hier ziet.

Als ik omhoog kijk waar hij vandaan komt, val ik in de put van de tijd, voorbij de oorsprong. Kan ik zo lang denken, zo’n kort moment opmerken?

Onderdeel van het kunstwandelproject ‘Om even bij stil te staan’

een continue groeiende serie foto objecten. Een stereografische foto in een handgegoten lens. Meer zien